De uitdaging...

Ni hao, nin hui jiang Yingyu ma?

Ondertussen ben ik aangekomen in Chengdu, het midden van China. Nou China is fantastisch maar het is een continu overleven. Niemand spreekt namelijk Engels, dit was een beetje een schok want zo weinig engels-taligen had ik niet helemaal op gerekend... Maar Maaike en ik zijn dus ondertussen een held geworden in glimlachen, glimlachen, glimlachen en natuurlijk meester in handen en voetenwerk!

Een voorbeeldje van deze taal-barriere... De chinese muur is DE touristenattractie dus het zou niet moeilijk moeten zijn om daar te komen. En inderdaad, het kostte enkel 3 dagen om de juiste vertrekplaats te vinden voor de bus. Nu we eenmaal goed geintegreerd zijn kost het regelen van een treinkaartje echter maar een dag! Met onze Chinese-thermosflask kun je ons moeilijk onderscheiden van een echte Chinees. (Evt mijn lengte en een gebrek aan spleetogen...)

Chinezen zijn wel degelijk anders dan Indiers. Ze zijn uitermate beschaafd en laten je met rust. De Chinese jeugd is ook beschaafd en irriteerd niet de ouders door thuis te puberen, nee... Zij zitten nu en-masse achter mij verslaafd achter aan-elkaar-gekoppelde computers spelletjes te spelen in een dodgy internetcafe.

De steden hebben grote grauwe wegen met flats. De armoede straalt ervanaf. Wat me ook verbaasde is dat tussen deze armoedige huisjes je regelmatig de stralende glimlach van Mao tegen komt. In plaats van een dictator is deze na zijn dood opgeklommen tot held en wordt overal geheiligd.

Na Beijing naar Xi'an waar het terracotta leger is. Dit was een zeer indrukwekkend gezicht. De grotten van Luoyang waren mogelijk nog fantastischer. In de sneeuw, aan het water waren enorme rotsen met ingehakte Buddhas. Varierend van enorm tot 2 cm groot staarden de Buddhas je aan.
Verder, als cultuur fan vond ik dat ik het aan mezelf verplicht was om tenminste 1 Chinese opera te bezoeken. Ik ben weer een illusie armer: Chinese opera is geen mooi Chinees hoog stemmetje verstopt in een traditionele jurk maar het is KungFuFighting op en top! Zeer spectaculair dus!

Chinees Nieuw Jaar is trouwens echt een spectakel in alle opzichten. Overal knallan van vuurwerk. In de steden is dit echter te gevaarlijk dus is het een cassettebandje met lawaai wat het gewenste effect heeft. Overal rode lampionnen: zeer feestelijk. En natuurlijk 365 miljoen Chinezen die op vakantie gaan en denken allemaal in dezelfde trein te passen. Gelukkig passen wij daar ook nog bij. (Met genoeg proppen krijgen we dus vanzelf wel spleetogen!)

Een foto van zowel Maaike als van mij rouleert inmiddels op alle televisie kanalen want door verschillende misverstanden zijn wij van eenvoudige backpackers 4-sterren-business women geworden. Helaas voor de Chinezen nog steeds met hetzelfde budget. Verwarring alom... Een hotel had een plotselinge conferentie van de landelijke CCP (!) en konden daar geen bleekgezichten bij gebruiken. Geen probleem, ze zouden wel wat anders voor ons regelen. Dit werd het Big Business aviation Hotel in Luoyang. Heel gezellig zaten wij iedere ochtend aan ons bordje noodles met rijst tussen de hoge majoren met zwarte aktentas. Iedere avond ging minimaal 3 x de telefoon met een zwoele stem die ons probeerde over te halen tot spannende nachtelijke taferelen: de bekende hotel-hoertjes. Ik was 1 x niet goed aan het opletten en deed zonder nadenken de deur open in mijn sexy thermo-ondergoed met bijbehorend piemelgat. Dit deed de liftboy zo schrikken dat hij stotterend zich omdraaide en vervolgens de boodschap telefonisch overbracht.

Komende week naar Leshan en MtEmmei, volgend weekend naar Shanghai.
Zaijian!