Qingdao tot ziens...
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg augusta
20 April 2005 | Nederland, Eelde
Hallo,
Jullie zullen het gemerkt hebben: de kranten barsten van berichten over spanningen tussen China en Japan. Maar hoe zal het in China zijn, merk je er wat van of is deze informatie voorbehouden aan de westerse wereld en regeert censuur over het wel of niet vertonen van beelden op de CCTV (China Central Television)?
Inderdaad, spanningen zijn op de school niet te merken. Geisoleerd van de rest van de wereld dringt geen enkele vorm van wereldnieuws daar door. Laat staan binnenlands nieuws: iedere Chinees wordt voorgehouden dat er geen politieke problemen zijn en dat ieder (communistisch) individu gelukkig en tevreden is. Echter, ik hoorde andere verhalen en ik liep toevallig tegen een demonstratie aan!
Vorige week was ik in Qingdao en leek er nog allemaal niets aan de hand. Echter, wat waren die witte doeken bij het rode vlammende beeld van de revolutie? Demonstrerende Chinezen! De demonstranten vertelde me dat ze het niet eens zijn met het nieuwe schoolboek dat Japan heeft uitgebracht. In het boek worden de WW2 gruwelen die de Chinezen de Japanners hebben toegedaan (en die zijn niet mis!) volledig achterwege gelaten. De geschiedenis wordt dus verdraaid voor de nieuwe generatie. Dat dat in het verleden gebeurde is bekend, maar dat een nieuw schoolboek ook onwaarheden verkondigt, dat kan niet! Een ander issue is de discussie over een eiland wat nu nog grondbezit van China is, maar Japan claimt het. Het betoog ging als volgt:
"Wij Chinezen zullen nooít iets aanvallends doen, wij zullen enkel ons land verdedigen. Japan is anders. Het is een klein eiland wat langszaam wegzinkt in de zee. Japan is dus jaloers op ons land en de grote oppervlakte ervan. Zodra zij het eiland in handen krijgen, willen ze meer. Ze nemen niet genoegen met 1 vinger, ze willen de hele hand! Het moet dus voorkomen worden dat Japan het eiland krijgt want dan zullen ze raketten plaatsen en zijn ze niet te houden totdat ze heel China kunnen claimen als Japans grondbezit. We moeten voorkomen dat Japan zich weer als in WW2 zal gaan gedragen."
Het is duidelijk dat hier niet mee te spotten valt! De demonstratie bestond uit een man of 50. Grotere demonstraties zijn verboden en daar moet toestemming voor worden gevraagd. Deze demonstratie was relatief klein, vredelievend en binnen 20 minuten voorbij. Kortom het was voorbij voordat er ergere dingen konden gaan gebeuren. Maar erg indrukwekkend. Men had spandoeken, er werd geposeerd en het Chinese volkslied werd uit volle borst gezongen. Een fotosessie, handtekeningen aktie en weg waren de demonstranten. Wat er nu gaande is in Shanghai en andere grote steden van China heeft allemaal te maken met het bovenstaande. Ik ben benieuwd hoe het gaat aflopen. Er gebeuren veel dingen in China waar zowel buiten- als binnenlandse kranten niets over melden. Het blijkt dat een groot gedeelte van de media zich beweegt onder toezien van de (rode) censuur...
Zo was ik toehoorder van het volkslied en zo was ik zelf de zanger... Na het succes van Yellow Submarine kon ik niet ontsnappen aan een optreden voor het schoolbord van "My heart will go on"! Een spetterende avond werd het met mijn favourite klas 121. De studenten moeten 's avonds onder begeleiding studeren. Staat er een docent voor de klas dan heeft deze het heft in handen. Zodoende dat ik, toen ik besloot een avond de leerlingen te ontlasten van de studielast, mocht doen wat ik wilde. En dus, voor ik het wist, stond ik voor het schoolbord te zingen en danspasjes te doen. Dit werd gevolgd door "stoelendans". Ik had nooit kunnen raden dat dit zo'n succes kon zijn bij 20+ers! Het gegil en gelach was zodanig dat we gedwongen waren de stoelendans (met stoelen!) buiten in het donker voort te zetten. Wat een lol! De avond werd afgesloten met een fotosessie van mij met iedere (!) leerling. Chinezen houden van fotos maken en dus moest ik 1 voor 1 met alle leerlingen op de foto. En ik geef ze geen ongelijk, wat is er nou leuker dan op de foto met guusje! :)
De volgende dag tijdens de les kwam de 1 na de andere leerling met een cadeautje naar me toe. Want... het was alweer de laatste les. Ontzettend aandoenlijke brieven voor "my dearest teacher" heb ik ontvangen. Als ps stond er dan nog onder gekrabbeld: "the present is not expensive but the heartmessage is in the present so I hope you like it". Prachtig natuurlijk, en allemaal zeer hartverwarmend. Nog eventjes met Ocean kletsen, met Clean-Clear (wat een naam he!!) nog snel een danspasje oefenen, en zo vloog mijn laatste lesdag voorbij en nam ik afscheid van leerlingen en collegae van Huangdao College.
Door een tijd op deze school gewoond te hebben, heb ik de Chinezen een stuk beter leren kennen. Het zijn geen schuchtere en beleefde figuren. Het zijn blije mensen, hebben ontzettend veel humor en zijn zeer direct. Zo werd er over een jongen in de klas gezegd dat hij "very ugly" was. Ik was geshockeerd want vond dit een zeer beledigende opmerking. Echter, de hele klas, de jongen incluis, knikte n.a.v de opmerking want dit was algemeen bekend. Niets geen belediging maar "gewoon" feit. Vervolgens zei een meisje, zonder enige arrogantie in haar stem, "I'm the most beautiful girl of this department". Ook hierop werd instemmend geknikt. Geen scheve ogen of irritatie. En voor mij een zeer interessante observatie van directe -Chinese- communicatie! Maar goed, de Chinezen begrijp ik ietsje beter maar het land is een land voor tegenstrijdigheden. Men is vaak onwetend over dingen waar wij in het westen veel meer kennis van hebben, zoals bv de negatieve kanten die er zaten aan de culturele revolutie... (om het maar zacht uit te drukken). Het is een mystiek land, vreemd en spannend. Ik zou zo weer willen gaan maar dan hoop ik eerst een spoedcursus Chinees te kunnen volgen!
Zoals blijkt ben ik sinds heel kort weer terug in NL. Helaas koud en grauw en niets geen heerlijk lente zonnetje waar ik op gehoopt had. Voorlopig acclimatiseer ik in het hoge noorden en ontrek ik me liever nog even aan bruisende Amsterdamse culturen. Zodra ik weer in het westen ben dan laat ik het wel weten.
Tot zover mijn buitenlandse avonturen, maar stiekem hoop ik natuurlijk dat jullie je weer snel af zullen vragen: guusje waar benjij nu? En dat ik nieuwe waarbenjij verhalen kan schrijven vanuit nu nog onbekende oorden!
Dank voor alle reacties en vast tot snel.
The Djen!! Guusje
Jullie zullen het gemerkt hebben: de kranten barsten van berichten over spanningen tussen China en Japan. Maar hoe zal het in China zijn, merk je er wat van of is deze informatie voorbehouden aan de westerse wereld en regeert censuur over het wel of niet vertonen van beelden op de CCTV (China Central Television)?
Inderdaad, spanningen zijn op de school niet te merken. Geisoleerd van de rest van de wereld dringt geen enkele vorm van wereldnieuws daar door. Laat staan binnenlands nieuws: iedere Chinees wordt voorgehouden dat er geen politieke problemen zijn en dat ieder (communistisch) individu gelukkig en tevreden is. Echter, ik hoorde andere verhalen en ik liep toevallig tegen een demonstratie aan!
Vorige week was ik in Qingdao en leek er nog allemaal niets aan de hand. Echter, wat waren die witte doeken bij het rode vlammende beeld van de revolutie? Demonstrerende Chinezen! De demonstranten vertelde me dat ze het niet eens zijn met het nieuwe schoolboek dat Japan heeft uitgebracht. In het boek worden de WW2 gruwelen die de Chinezen de Japanners hebben toegedaan (en die zijn niet mis!) volledig achterwege gelaten. De geschiedenis wordt dus verdraaid voor de nieuwe generatie. Dat dat in het verleden gebeurde is bekend, maar dat een nieuw schoolboek ook onwaarheden verkondigt, dat kan niet! Een ander issue is de discussie over een eiland wat nu nog grondbezit van China is, maar Japan claimt het. Het betoog ging als volgt:
"Wij Chinezen zullen nooít iets aanvallends doen, wij zullen enkel ons land verdedigen. Japan is anders. Het is een klein eiland wat langszaam wegzinkt in de zee. Japan is dus jaloers op ons land en de grote oppervlakte ervan. Zodra zij het eiland in handen krijgen, willen ze meer. Ze nemen niet genoegen met 1 vinger, ze willen de hele hand! Het moet dus voorkomen worden dat Japan het eiland krijgt want dan zullen ze raketten plaatsen en zijn ze niet te houden totdat ze heel China kunnen claimen als Japans grondbezit. We moeten voorkomen dat Japan zich weer als in WW2 zal gaan gedragen."
Het is duidelijk dat hier niet mee te spotten valt! De demonstratie bestond uit een man of 50. Grotere demonstraties zijn verboden en daar moet toestemming voor worden gevraagd. Deze demonstratie was relatief klein, vredelievend en binnen 20 minuten voorbij. Kortom het was voorbij voordat er ergere dingen konden gaan gebeuren. Maar erg indrukwekkend. Men had spandoeken, er werd geposeerd en het Chinese volkslied werd uit volle borst gezongen. Een fotosessie, handtekeningen aktie en weg waren de demonstranten. Wat er nu gaande is in Shanghai en andere grote steden van China heeft allemaal te maken met het bovenstaande. Ik ben benieuwd hoe het gaat aflopen. Er gebeuren veel dingen in China waar zowel buiten- als binnenlandse kranten niets over melden. Het blijkt dat een groot gedeelte van de media zich beweegt onder toezien van de (rode) censuur...
Zo was ik toehoorder van het volkslied en zo was ik zelf de zanger... Na het succes van Yellow Submarine kon ik niet ontsnappen aan een optreden voor het schoolbord van "My heart will go on"! Een spetterende avond werd het met mijn favourite klas 121. De studenten moeten 's avonds onder begeleiding studeren. Staat er een docent voor de klas dan heeft deze het heft in handen. Zodoende dat ik, toen ik besloot een avond de leerlingen te ontlasten van de studielast, mocht doen wat ik wilde. En dus, voor ik het wist, stond ik voor het schoolbord te zingen en danspasjes te doen. Dit werd gevolgd door "stoelendans". Ik had nooit kunnen raden dat dit zo'n succes kon zijn bij 20+ers! Het gegil en gelach was zodanig dat we gedwongen waren de stoelendans (met stoelen!) buiten in het donker voort te zetten. Wat een lol! De avond werd afgesloten met een fotosessie van mij met iedere (!) leerling. Chinezen houden van fotos maken en dus moest ik 1 voor 1 met alle leerlingen op de foto. En ik geef ze geen ongelijk, wat is er nou leuker dan op de foto met guusje! :)
De volgende dag tijdens de les kwam de 1 na de andere leerling met een cadeautje naar me toe. Want... het was alweer de laatste les. Ontzettend aandoenlijke brieven voor "my dearest teacher" heb ik ontvangen. Als ps stond er dan nog onder gekrabbeld: "the present is not expensive but the heartmessage is in the present so I hope you like it". Prachtig natuurlijk, en allemaal zeer hartverwarmend. Nog eventjes met Ocean kletsen, met Clean-Clear (wat een naam he!!) nog snel een danspasje oefenen, en zo vloog mijn laatste lesdag voorbij en nam ik afscheid van leerlingen en collegae van Huangdao College.
Door een tijd op deze school gewoond te hebben, heb ik de Chinezen een stuk beter leren kennen. Het zijn geen schuchtere en beleefde figuren. Het zijn blije mensen, hebben ontzettend veel humor en zijn zeer direct. Zo werd er over een jongen in de klas gezegd dat hij "very ugly" was. Ik was geshockeerd want vond dit een zeer beledigende opmerking. Echter, de hele klas, de jongen incluis, knikte n.a.v de opmerking want dit was algemeen bekend. Niets geen belediging maar "gewoon" feit. Vervolgens zei een meisje, zonder enige arrogantie in haar stem, "I'm the most beautiful girl of this department". Ook hierop werd instemmend geknikt. Geen scheve ogen of irritatie. En voor mij een zeer interessante observatie van directe -Chinese- communicatie! Maar goed, de Chinezen begrijp ik ietsje beter maar het land is een land voor tegenstrijdigheden. Men is vaak onwetend over dingen waar wij in het westen veel meer kennis van hebben, zoals bv de negatieve kanten die er zaten aan de culturele revolutie... (om het maar zacht uit te drukken). Het is een mystiek land, vreemd en spannend. Ik zou zo weer willen gaan maar dan hoop ik eerst een spoedcursus Chinees te kunnen volgen!
Zoals blijkt ben ik sinds heel kort weer terug in NL. Helaas koud en grauw en niets geen heerlijk lente zonnetje waar ik op gehoopt had. Voorlopig acclimatiseer ik in het hoge noorden en ontrek ik me liever nog even aan bruisende Amsterdamse culturen. Zodra ik weer in het westen ben dan laat ik het wel weten.
Tot zover mijn buitenlandse avonturen, maar stiekem hoop ik natuurlijk dat jullie je weer snel af zullen vragen: guusje waar benjij nu? En dat ik nieuwe waarbenjij verhalen kan schrijven vanuit nu nog onbekende oorden!
Dank voor alle reacties en vast tot snel.
The Djen!! Guusje
-
19 April 2005 - 22:54
Gijs:
Misschien hebben wij de geschiedenis wel verkeerd geleerd en hebben zij het goed? Veel plezier in Nederland! -
20 April 2005 - 13:19
Beppe:
fijn dat je weer in ons eigen kleine landje bent en we uit eigen mond je prachtige verhalen kunnen horen.dank voor de berichten op deze website
al die tijd ! beppe -
20 April 2005 - 14:55
Indiacarlijn:
ja ja, die chinese geen scheve ogen, sure...
Mijn ervaringen met chinezen vielenvandaag weer even tegen: bij de ambassade hier in nepal mocht ik 68 dollar neertellen voor een transitvisum....balen, maar ja dan kan ik toch nog even naar de muur...
Overmorgen vertrekken we naar thailand, nog even een stukje fietsen.
Van de spanningen Japan-China merken we weinig, hier gaat al het neiuws over de maoisten en het leger die allemaal mensen afmaken...
Tot over een week of 5???
liefs car -
20 April 2005 - 15:11
Dini:
Gezellig dat je weer in het land bent! Geniet maar van het multi culti Amsterdam en je nieuwe behuizing tot het volgende avontuur. -
20 April 2005 - 17:57
Lies:
Lieve Guusje, zo, jij hebt het leven van menig Chinees veraangenaamd.Hulde!Wat aandoenlijk ,die kadoos,roerend. Het deed me denken aan je verhaal over die jongen in Sri Lanka die een fiets had geleend van iemand om naar de stad te kunnen gaan om een kadootje te kopen voor jou. Anderszijds: heel terecht natuurlijk want die Chinezen krijgen natuurlijk nooit meer zo n fantastische juf, (tenzij je terugkeert). Hoe was het uiteindelijk met hun Engels?Leek het ergens op? Ik ben benieuwd naar meer verhalen, afin ik zie je wel tegen de tijd dat je weer ingeburgerd bent in Amsterdam. Je blijft zeer welkom,natuurlijk LiefsLies -
19 Mei 2005 - 10:57
Emile Van Kreveld:
Lieve Guusje, In China is de historische vervorming voor een buitenlander, zoals jij, goed herkenbaar. Maar, vergis je niet, ook onze "zogenaamd vrije" westerse wereld kent meer historische deformatie dan je zou vermoeden. Maar ik denk dat overal in de wereld geldt: "ware geschiedenis" is altijd ingewikkelder dan je op school hebt geleerd en vrijwel altijd ONGEWENST! Ik kan hier geen "Textbook" gaan schrijven; dat zal dus maar het onderwerp van gesprek moeten zijn in de hopelijk nabije toekomst. Een aanrader in dit verband is het boek "In Europa" van Geert Mak, waar heel wat voorbeelden om bovengenoemde stellingname te staven, in te vinden zijn. Hoop je na je "inburgeringsprocedure" weer te ontmoeten. Met hartelijke groet, Emile van Kreveld
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
