"Warme choco voor de meisjes"
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg augusta
28 Januari 2005 | India, Leh
Ongeveer een maand geleden zou ik met Angela vertrekken richting 1 van de noordelijkste streken van India: Ladakh. Echter, de mist hield Delhi in haar greep en onze vlucht was afgelast. Om onszelf van een vlucht voor de volgende dag te verzekeren besloten we ons aan te passen aan de gebruiken van de Indiers. Iets wat je graag wil daar doe je "puja" voor. Zodoende dat we heel Delhi doorkruist hebben, in iedere tempel bloemen hebben ontvangen en pindas hebben achter-gelaten (krachtvoer voor een voorspoedige tocht). Onze overtuiging was bijzonder groot en onze offeringen en gebeden in Hare Krishna, Hinduistische en Buddistische tempels wierpen hun vruchten af want de volgende dag bevonden we ons 's ochtends vroeg in het vliegtuig richting Leh.
Leh (3400 m) ligt tussen de bergen en staat kwa sfeer haaks op Delhi; een verademing. Honderden opdringerige Indiers lijken vervangen te zijn door een handvol Ladakhi die het druk hebben met verkopen van kerosine in waterflesjes en bevroren wortelen. Mijn zwarte longen, opgedaan in Delhi's straatjes, werden acuut schoon bij het inademen van de frisse berglucht. Echter de dagelijkse houtvuurtjes vertroebelden iedere avond mijn net hernieuwde heldere longinhoud...
Aangezien het winter is en erg koud durft geen enkele tourist naar Ladakh te gaan wat het heerlijk rustig maakte. In ons hotel waren we (de enige 2!) prinsessen: 's ochtends vroeg stond de thermoskan thee klaar en werd er vers gebakken brood geser-veerd. 's Avonds hoefden we maar naar beneden te lopen en een 3-gangen menu kwam als tafeltje dekje tevoorschijn. Zelfs het opstaan-dilemma om wel/niet uit bed te stap-pen om te douchen hoefden we niet zelf op te lossen. Als we een half uurtje wakker waren werd er een emmer warm water voor de deur gezet en konden we de dag beginnen met een lauw-warme bucket shower terwijl de gor-dijnen vast gevroren waren aan de ruiten.
Een kloosterfestival dagen begin januari was fantastisch. Monniken met maskers op deden bezwerende dansen. De opzwepende muziek maakte de voodoo symboliek angstaanjagend. Net als de Ladakhi werden wij, (naive niets vermoedende meisjes), bestoven met meel door doodshoofdmaskers met grote rode grijnzen! Dit moest als waarschuwing dienen dat we maar niet te veel rare dingen zouden doen want dan nemen de duivelse goden je mee naar de onderwereld. De rare dingen of plannen kwamen echter snel en wij verlieten Leh...
De Zanskar rivier die door Ladakh kronkelt wordt in de winter "Cheddar" genoemd. Cheddar betekent tapijt en een tapijt is natuurlijk om over te lopen! Zodoende vertrokken Angela en ik, wederom als 2 prinsessen, met een gevolg van 9 man rich-ting deze rivier om te ervaren hoe het zou zijn om over dit winterse tapijt van sneeuw, ijs, (en water?!) te lopen...
Deze tocht, Chilling-Lingshed-Chilling, bleek een tijdsvacuum te worden van 10 dagen. Iedere dag liepen we uren over het ijs of klauterden we over de rotsen op plekken waar water ipv ijs overheerste. We hadden uitzonderlijk geluk met het weer en volgens onze gids hadden we deze 'good conditions' aan ons goede karma te danken. Alle dagen was er een strakblauwe lucht en daar waar de rotsen niet te hoog waren, scheen de zon. Lopen over deze rivier was alles behalve een ontspannen wandelingetje. Het is een tocht die moeilijk te beschrijven is. Sommige stukken loop je tussen goud-groene rotsen met stijgijzers aan door de sneeuw. Helemaal met hoge rotsen is er veel schaduw en dan is het vrij koud. Met de achterkant van mijn hand(schoen) veegde ik mn loopneus af om binnen enkele seconden een laag bevroren snot op mijn handschoen te zien. Veters gaan door het water en bevrie-zen onmiddelijk. Een bocht later is de witte nauwe sneeuwvlakte verdwenen en heeft deze plaats gemaakt voor een stuk kolkend blauwgroen water met drijvende ijsschotsen. In het midden van de kloof verschijnt water en aan weerszijden is ijs. Zodra het ijs te dun wordt klim je op de rotsen verder. Stijg-ijzers afdoen is een probleem want deze zijn vastgevroren aan je schoenen. Indien de klauterpartij te lang dreigde te gaan duren moesten ze toch af want dat ging sneller. Onze gids Tsering had duidelijk te lang in het leger gezeten en maakte deze handeling (afdoen van ijzers) duidelijk dmv een fluitje en zwaaiende handbeweging. De overige vorm van 'communicatie' tijdens het lopen was een continue geprevel van Ohm Mani Padme Hum.
De nachten brachten we door in grotten. Dit waren lichte inkepingen in de rots waar je kon lopen en waar vaak ook nog een 'echte' grot was. Hieronder wordt verstaan een ruimte van 70 cm bij 2 m diep en 3 m breed: kortom ruim genoeg om hier met slaapzak en matje in te kruipen om weg te zijn van de ergste kou. Avonden waren een koude rug maar warme handen en gezicht en tranende ogen van het vuur. De meest fantastische maaltijden wist onze kok voor te bereiden in het donker, de kou en op grote hoogte. Af en toe was dit een soepdag. Lunch:soep, Dinner: soep als voorgerecht, noodlesoep als hoofdgerecht en pap toe. Verder was er enorm veel variatie waardoor we er de volgende dag weer tegen konden.
De Cheddar slingert door een vallei met kleine dorpjes: de Zanskar vallei. De enige manier waarop deze mensen de bewoonde wereld kunnen bereiken in de winter is om deze rivier af te lopen. Onderweg kwamen we dan ook heel veel Ladakhi tegen die aan het snellen waren richting Leh (min. 6 dagen lopen).
Aan het einde gekomen van iedere dag ploeteren over het ijs wachtte onze kok ons op met warme chocolademelk. Wat een genot! Een middag, toen wij net aan onze "warme choco voor de meisjes" zaten, kwamen er 4 locals aan. Een wollen lange jas/jurk ging bij het vuur staan en dampen dat hij deed! De arme man bleek door het water gezakt te zijn en was tot zijn middel nat. Hij heeft met hulp van menig porter die punten van zijn jas omhoog hielden, de rest van de avond staan stomen. Dit was het onvoorspel-bare van het ijs: daar waar hij er door was gezakt waren wij 20 min. ervoor zonder enig probleem doorgelopen.
Ik had verwacht dat, aangezien Chilling-Lingshed prachtig ijs had, Lingshed-Chilling weinig anders zou zijn dan dat we nu meeliepen met de stroom en de drijvende ijs-schotsen. Dit was echter niet het geval! Het water niveau zakt. Door de loze ruimte die ontstaat tussen het stromende water en het bevroren ijs knalt op een gegeven moment het ijs naar beneden. Het vriest dan opnieuw vast maar het strakke ijs is dan wel ver-anderd in een oppervlakte van onregelmatig over elkaar heen geschoven ijs schotsen. Dit is veel lastiger lopen. Zodoende zag het er allemaal weer heel anders uit en werd het een vervolg van de route ipv een simpele heen-en-terug reis.
Uiteindelijk zijn we beide met maar 1 natte voet veilig teruggekomen in Chilling. Daar werden we opgewacht door een laatste feest-maal van de kok die 1.5 u sneller had gelopen. De rest van het gevolg was zich ondertussen verwoed aan het scheren met het ijskoude rivier water om er maar goed uit te zien bij terugkomst in Leh.
Ondertussen ben ik weer in Delhi om te genieten van de eerste lente dagen. Het is hier meer dan 30 graden warmer dan in Ladakh: een genot om zonder muts over straat in het zonnetje te lopen. De Republic Day (26/1) was een spectaculaire parade met soldaten en fanfare bands op versierde kamelen. Nog enkele dagen het drukke India om volgende week te vertrekken naar China...
Voor fotos van deze fantastische Cheddar-tocht zie: www.snp.nl Ga naar reizen in India, Ladakh, Zanskar trekking en klik daar op slideshow. Dit zijn niet mijn fotos maar wel van deze tocht dus geven een goed beeld van hoe de Cheddar er uit ziet en waar ik dus gelopen heb... Het was een ongelooflijk mooie tocht maar moeilijk te beschrijven, dus wellicht geven deze plaatjes een beter beeld van dat wat ik heb proberen te verwoorden!
Leh (3400 m) ligt tussen de bergen en staat kwa sfeer haaks op Delhi; een verademing. Honderden opdringerige Indiers lijken vervangen te zijn door een handvol Ladakhi die het druk hebben met verkopen van kerosine in waterflesjes en bevroren wortelen. Mijn zwarte longen, opgedaan in Delhi's straatjes, werden acuut schoon bij het inademen van de frisse berglucht. Echter de dagelijkse houtvuurtjes vertroebelden iedere avond mijn net hernieuwde heldere longinhoud...
Aangezien het winter is en erg koud durft geen enkele tourist naar Ladakh te gaan wat het heerlijk rustig maakte. In ons hotel waren we (de enige 2!) prinsessen: 's ochtends vroeg stond de thermoskan thee klaar en werd er vers gebakken brood geser-veerd. 's Avonds hoefden we maar naar beneden te lopen en een 3-gangen menu kwam als tafeltje dekje tevoorschijn. Zelfs het opstaan-dilemma om wel/niet uit bed te stap-pen om te douchen hoefden we niet zelf op te lossen. Als we een half uurtje wakker waren werd er een emmer warm water voor de deur gezet en konden we de dag beginnen met een lauw-warme bucket shower terwijl de gor-dijnen vast gevroren waren aan de ruiten.
Een kloosterfestival dagen begin januari was fantastisch. Monniken met maskers op deden bezwerende dansen. De opzwepende muziek maakte de voodoo symboliek angstaanjagend. Net als de Ladakhi werden wij, (naive niets vermoedende meisjes), bestoven met meel door doodshoofdmaskers met grote rode grijnzen! Dit moest als waarschuwing dienen dat we maar niet te veel rare dingen zouden doen want dan nemen de duivelse goden je mee naar de onderwereld. De rare dingen of plannen kwamen echter snel en wij verlieten Leh...
De Zanskar rivier die door Ladakh kronkelt wordt in de winter "Cheddar" genoemd. Cheddar betekent tapijt en een tapijt is natuurlijk om over te lopen! Zodoende vertrokken Angela en ik, wederom als 2 prinsessen, met een gevolg van 9 man rich-ting deze rivier om te ervaren hoe het zou zijn om over dit winterse tapijt van sneeuw, ijs, (en water?!) te lopen...
Deze tocht, Chilling-Lingshed-Chilling, bleek een tijdsvacuum te worden van 10 dagen. Iedere dag liepen we uren over het ijs of klauterden we over de rotsen op plekken waar water ipv ijs overheerste. We hadden uitzonderlijk geluk met het weer en volgens onze gids hadden we deze 'good conditions' aan ons goede karma te danken. Alle dagen was er een strakblauwe lucht en daar waar de rotsen niet te hoog waren, scheen de zon. Lopen over deze rivier was alles behalve een ontspannen wandelingetje. Het is een tocht die moeilijk te beschrijven is. Sommige stukken loop je tussen goud-groene rotsen met stijgijzers aan door de sneeuw. Helemaal met hoge rotsen is er veel schaduw en dan is het vrij koud. Met de achterkant van mijn hand(schoen) veegde ik mn loopneus af om binnen enkele seconden een laag bevroren snot op mijn handschoen te zien. Veters gaan door het water en bevrie-zen onmiddelijk. Een bocht later is de witte nauwe sneeuwvlakte verdwenen en heeft deze plaats gemaakt voor een stuk kolkend blauwgroen water met drijvende ijsschotsen. In het midden van de kloof verschijnt water en aan weerszijden is ijs. Zodra het ijs te dun wordt klim je op de rotsen verder. Stijg-ijzers afdoen is een probleem want deze zijn vastgevroren aan je schoenen. Indien de klauterpartij te lang dreigde te gaan duren moesten ze toch af want dat ging sneller. Onze gids Tsering had duidelijk te lang in het leger gezeten en maakte deze handeling (afdoen van ijzers) duidelijk dmv een fluitje en zwaaiende handbeweging. De overige vorm van 'communicatie' tijdens het lopen was een continue geprevel van Ohm Mani Padme Hum.
De nachten brachten we door in grotten. Dit waren lichte inkepingen in de rots waar je kon lopen en waar vaak ook nog een 'echte' grot was. Hieronder wordt verstaan een ruimte van 70 cm bij 2 m diep en 3 m breed: kortom ruim genoeg om hier met slaapzak en matje in te kruipen om weg te zijn van de ergste kou. Avonden waren een koude rug maar warme handen en gezicht en tranende ogen van het vuur. De meest fantastische maaltijden wist onze kok voor te bereiden in het donker, de kou en op grote hoogte. Af en toe was dit een soepdag. Lunch:soep, Dinner: soep als voorgerecht, noodlesoep als hoofdgerecht en pap toe. Verder was er enorm veel variatie waardoor we er de volgende dag weer tegen konden.
De Cheddar slingert door een vallei met kleine dorpjes: de Zanskar vallei. De enige manier waarop deze mensen de bewoonde wereld kunnen bereiken in de winter is om deze rivier af te lopen. Onderweg kwamen we dan ook heel veel Ladakhi tegen die aan het snellen waren richting Leh (min. 6 dagen lopen).
Aan het einde gekomen van iedere dag ploeteren over het ijs wachtte onze kok ons op met warme chocolademelk. Wat een genot! Een middag, toen wij net aan onze "warme choco voor de meisjes" zaten, kwamen er 4 locals aan. Een wollen lange jas/jurk ging bij het vuur staan en dampen dat hij deed! De arme man bleek door het water gezakt te zijn en was tot zijn middel nat. Hij heeft met hulp van menig porter die punten van zijn jas omhoog hielden, de rest van de avond staan stomen. Dit was het onvoorspel-bare van het ijs: daar waar hij er door was gezakt waren wij 20 min. ervoor zonder enig probleem doorgelopen.
Ik had verwacht dat, aangezien Chilling-Lingshed prachtig ijs had, Lingshed-Chilling weinig anders zou zijn dan dat we nu meeliepen met de stroom en de drijvende ijs-schotsen. Dit was echter niet het geval! Het water niveau zakt. Door de loze ruimte die ontstaat tussen het stromende water en het bevroren ijs knalt op een gegeven moment het ijs naar beneden. Het vriest dan opnieuw vast maar het strakke ijs is dan wel ver-anderd in een oppervlakte van onregelmatig over elkaar heen geschoven ijs schotsen. Dit is veel lastiger lopen. Zodoende zag het er allemaal weer heel anders uit en werd het een vervolg van de route ipv een simpele heen-en-terug reis.
Uiteindelijk zijn we beide met maar 1 natte voet veilig teruggekomen in Chilling. Daar werden we opgewacht door een laatste feest-maal van de kok die 1.5 u sneller had gelopen. De rest van het gevolg was zich ondertussen verwoed aan het scheren met het ijskoude rivier water om er maar goed uit te zien bij terugkomst in Leh.
Ondertussen ben ik weer in Delhi om te genieten van de eerste lente dagen. Het is hier meer dan 30 graden warmer dan in Ladakh: een genot om zonder muts over straat in het zonnetje te lopen. De Republic Day (26/1) was een spectaculaire parade met soldaten en fanfare bands op versierde kamelen. Nog enkele dagen het drukke India om volgende week te vertrekken naar China...
Voor fotos van deze fantastische Cheddar-tocht zie: www.snp.nl Ga naar reizen in India, Ladakh, Zanskar trekking en klik daar op slideshow. Dit zijn niet mijn fotos maar wel van deze tocht dus geven een goed beeld van hoe de Cheddar er uit ziet en waar ik dus gelopen heb... Het was een ongelooflijk mooie tocht maar moeilijk te beschrijven, dus wellicht geven deze plaatjes een beter beeld van dat wat ik heb proberen te verwoorden!
-
28 Januari 2005 - 21:29
Beppe:
lieve guusje. dank dankvoor je prachtig reisverslag en wat ben ik blij dat jullie gezond deze barre en fijne tocht hebt doorstaan.het is middernacht nu ik je verslag lees en mail morgen meer. veel liefs beppe -
28 Januari 2005 - 23:42
Annemee:
Tjonge, wat een kou! Wij vonden het hier al heel wat met 1 hagel en 1 sneeuwbui die tijdelijk 1 cm sneeuw opleverde.
Ben je nu weer lekker warm?
Annemee -
29 Januari 2005 - 07:43
Carlijn:
wow guus, wat een geweldig verhaal. Ik ben benieuwd waar en wanneer ik je weer ga zien, wordt het china of zakken we na mijn toekomstige koude tibetervaring af naar warmere gebieden? Ik fiets morgen met kim verder richting china, om dan ook van de eindeloze laotiaanse noedelsoepen verlost te worden...Jammer dat ik er niet bij was in Leh, maar elke dag wordt mij weer duidelijker dat je met alles wat je ziet, je ook zoveel niet ziet (kan zien)...de wereld is groot en mooi!!!veel liefs, car -
30 Januari 2005 - 06:25
Liesgroote:
Fantastisch Guusje, wat een geweldig verhaal van een nog geweldiger belevenis!Ik dacht dat het hier koud was, maar als ik een stukje van je verhaal lees, hebben we hier het byzonder aangenaam. Had ik al gezegd dat je kaart die je voor kerst had gestuurd , heel snel arriveerde?Hij staat te pronken tegen de lamp. Zodat ik vaak aan je denk. Een hele fijne tijd verder, liefs Lies -
31 Januari 2005 - 09:49
Marjolein:
He lieve Guusje,
Wat een geweldige tocht hebben jullie gemaakt!! Echt super dat je toch gewoon gegaan bent, terwijl het winter is. Als de Manali-Leh Highway dan niet open is, dan maar met het vliegtuig de sneeuw en kou opzoeken. Doe de groetjes aan Angela!
liefs marjolein -
31 Januari 2005 - 13:25
Dini:
hoi Guusje!
Wat een fantastische boeiende en koude reisbelevenissen en een spannend verhaal vanuit Ladakh! Iets viel me tegen, ik had gedacht dat jullie, prinsessen, wel door het gevolg gedragen zouden worden!!! Dank zij jullie tempelbezoek bleef het gelukkig bij een natte voet ieder. Geen bevroren tenen ? Goeie reis verder, zowel voor jou naar China en Angela de andere kant op. Veel liefs, Dini -
31 Januari 2005 - 13:26
Dini:
hoi Guusje!
Wat een fantastische boeiende en koude reisbelevenissen en een spannend verhaal vanuit Ladakh! Iets viel me tegen, ik had gedacht dat jullie, prinsessen, wel door het gevolg gedragen zouden worden!!! Dank zij jullie tempelbezoek bleef het gelukkig bij een natte voet ieder. Geen bevroren tenen ? Goeie reis verder, zowel voor jou naar China en Angela de andere kant op. Veel liefs, Dini -
31 Januari 2005 - 20:37
Lex:
Guusje,
Wat een fantastisch verhaal en vooral omdat hier in Haiti te lezen bij 30C (maar dat heb jij nu ook weer in Delhi) Hier moet je vooral rustig lopen en opletten dat je niet overreden wordt door langsscherende auto's, scouters en brommers of dat je in de opgehoopte vuilnis in de goot terecht komt. Het stand is hier echter paradijselijk.
Heel veel plezier, Lex -
01 Februari 2005 - 16:41
Froukje:
Hee Guus, wat een mooi verslag! Ik hoorde al van Niels over ´de meisjes die in de kou op hun wenken werden bediend door een stel mannen die gingen koken´ ofzoiets, maar ik wist echt niet dat jullie deze stoere tocht hebben ondernomen!! Cool!!
Ik wens je een inspirerende tocht door China, echt een prachtig land (ik heb alleen Peking en omgeving gezien maar vrienden van mij zijn een mnd door china gereisd en hun reisverslag was zeer beeldend, geweldig lijkt het me). Pas goed op jezelf, en GENIET van alle indrukken/mensen/kleuren/kou/warmte/grappige en minder geinige gebeurtenissen, hoop dat je veel leuke mensen ontmoet!!!
Veel liefs
Frouk -
02 Februari 2005 - 08:12
Gij:
Ha zusje,
Ik ben benieuwd naar de verhalen over bevoren vingers die er afvielen maar dat zal ik wel persoonlijk moeten horen..
Het klinkt heel mooi daar, maar waar het ook mooi is, melbourne.
Veel plezier met alles -
02 Februari 2005 - 09:29
Sanne:
Ha Lieve Prinses Guusje, ik ben er stil van. Zo maak ik ook nog eens wat mee (ben me zo vaak mogelijk aan t opsluiten in huis om weer eens een scriptiehoofdstuk af te kunnen ronden). Als mijn informatie klopt, komt Maaike zaterdag al naar Delhi. Verheug me op jullie belevenissen in China. Heel veel liefs,
Sanne -
16 Februari 2005 - 15:28
Roos:
Heel indrukwekkend om alleen al te lezen. Nog indrukwekkender om te doen dus. Geniet van je weldverdiende rust en warmte. Groetjes Roos -
18 Februari 2005 - 10:55
Beppe:
lieve guusje,elke dag kijken we op deze site in de hoop dat jullie een levensteken gaan geven!!!wens jullie een heel fijn verblijf en reis in china
veel liefs beppe
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
